Szwajcaria bez dymu?

Kiedy we wrześniu 2008 roku odwiedziłam po raz pierwszy Szwajcarię, moje pierwsze wrażenia najlepiej byłoby określić jako zdziwienie połączone z rozczarowaniem. Tyle się nasłuchałam o tym, jacy to Szwajcarzy są ułożeni, jak bardzo pilnują porządku... Tymczasem zaraz po wyjściu z budynku lotniska zauważyłam walające się po chodniku pety. I to w jakichś strasznych ilościach. Było około godziny 18. Rano ulice były już czyste, a na kolejne zaśmiecenie trzeba było czekać do wieczora: prawdopodobnie czas nieśpiesznych powrotów z pracy, wizyt w knajpach czy spacerów. Szybko nauczyłam się jednego: Szwajcarzy może i pilnują porządku, ale w kwestii papierosów ta reakcja im się wyłącza. Miałam wrażenie, że ten naród pali niemal wszędzie. Często zdarzało mi się iść którąś z ulic i przystawać, by oddalić się od idącej przede mną grupy osób, pozostawiających za sobą smugę dymu. Restauracje i knajpy otwierały przed palaczami swoje podwoje w zasadzie bez ograniczeń, na peronach dworca palono, a widok wyglądających na 15 lat dziewczynek z papierosem w paluszkach nie był i nie jest tu niczym rzadkim. 

Wszystko to sprawiło, że informację o jakimkolwiek zaostrzeniu przepisów odnośnie palenia papierosów w Szwajcarii przyjęłam ze zdziwieniem. Czy Szwajcarzy, tak na oko uwielbiający przebywanie w papierosowym dymie, naprawdę byli w stanie zrezygnować z części przywilejów? Najwyraźniej tak.

Od 1 maja m.in. w Zurychu obowiązuje zakaz palenia w miejscach publicznych. Cytując za Polskim Radiem: Nie wolno palić we wszystkich miejscach publicznych, czyli w miejscu pracy, w restauracjach, kinach, szkołach, sklepach i hotelach (link). Zakazem nie będą objęte najmniejsze knajpki, w których nie da się utworzyć stref dla palaczy, jeśli ich właściciele postarają się o odpowiednie pozwolenie od władz. W przypadku większości lokali skończy się na paleniu przed budynkiem. Tak było w knajpie, którą odwiedziłam wczoraj. Byłam tam po raz drugi - wrażenie zupełnie inne, dużo lepsze. W środku kompletny brak papierosowego dymu. Na palących gości czekało kilka stolików ustawionych przed lokalem. Różnica olbrzymia, wyczuwana "na pierwszy węch". A nie należę do osób, które w knajpach przesadnie pilnują braku zadymienia (w restauracjach owszem, bo tam jem posiłek).

Nie wierzę jednak, by wolne od dymku knajpy były początkiem zmiany przyzwyczajeń Szwajcarów. Raczej obawiam się trochę tego, że 100 proc. "dymku" wyniosą na ulice. Spacerowanie w chmurze papierosowego dymu z mojej perspektywy zdecydowanie nie jest przyjemne. A z tym nawet i przed 1 maja 2010 roku było w Zurychu o wiele gorzej niż w Polsce, w której kwestia palenia snu z powiek mi nie spędza. No, chyba że przy okazji nieudolnych prób wyciągnięcia z nałogu rodziców.

Zdjęcie: Wikimedia Commons